Καταγγελία για την αστυνομία από το Ηράκλειο Κρήτης

Ηράκλειο Κρήτης, 6 Δεκεμβρίου 2020.
03:53 το μεσημέρι αναχωρώ απ' το σπίτι μου ΕΧΟΝΤΑΣ στείλει μήνυμα (6, για σωματική άσκηση) και ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ταυτότητα. Στα λιοντάρια (κεντρικό σημείο της πόλης) περνάνε από μπροστά μου 4 μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ. Μετά από 10 λεπτά ξαναπερνάνε και σταματάνε μπροστά μου. Μου λένε ότι θα μου κάνουνε έναν έλεγχο, και ήρεμα και όμορφα βγάζω το τσαντάκι μου, τους το δίνω και μου ξεκουμπώνουν το μπουφάν. Να αναφέρω εδώ ότι τα παπούτσια, η φόρμα μου, το μπουφάν μου, η μάσκα καθώς και το καπέλο μου ήταν μαύρα. Μου εξηγεί ένας ότι είναι τελείως άσκοπο το ότι κάθομαι σε ένα παγκάκι, και ότι αυτό δεν θεωρείτε λόγος να βγω από το σπίτι μου. Δεν δίνω σημασία καθώς δεν μπορεί να κρίνει κάποιος την διάρκεια που θα ξεκουραστώ απ' το περπάτημα-τρέξιμο. Έπειτα μου λέει ότι θα με πάνε στο τμήμα, για εξακρίβωση, στο μεταξύ έχουν σταματήσει 3 τύπους και 2 τύπισσες ακόμη και τους έχουν αφήσει έπειτα από έλεγχο. Έρχεται ένα αυτοκίνητο, με ψάχνουν ξανά και με πηγαίνουν στο τμήμα. Στο τμήμα υπήρχαν ήδη 2 άτομα σε αναμονή. Έδωσα στοιχεία, άφησα τα κινητά μου τηλέφωνα καθώς και την ταυτότητα μου και πήγα για σωματικό έλεγχο. Σωματικό έλεγχο σε ένα χώρο 2χ3, με 2 αστυνομικούς ΧΩΡΙΣ γάντια. Μου ανοίγουν το τσαντάκι, το αδειάζουν, και βλέπουν 2 προφυλακτικά, και τότε έρχεται η περήφανη ερώτηση του ενός. ''Τι έγινε? Σου κόψανε το γαμήσι?'' Έπειτα περίμενα 1(!) ώρα σε έναν χώρο, με αστυνομικά πηγαδάκια σε παρεούλες, αρκετοί από αυτούς με κατεβασμένη μάσκα από την μύτη και κάτω. Τέλος, με αφήσανε χωρίς πρόστιμο να φύγω. Στην πύλη με οδήγησε ένας αστυνόμος, από τον οποίο ζήτησα να με πάνε στα λιοντάρια, εκεί που με πήρανε. Μου λέει ότι αυτό θα ήταν το σωστό, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά περιπολικά διαθέσιμα. Μου λέει ότι από εκεί κοντά περνάει λεωφορείο και του ζήτησα 0,60 λεπτά για εισιτήριο. Μου είπε να πάρω τα πόδια μου. Απ' το τμήμα. Στο κέντρο. Τον ρωτάω αν με ξανασταματήσουν?

Μου λέει πες τους ότι κατεβαίνεις τώρα από το τμήμα και θα σε αφήσουν. Φτάνω στην Αστόρια (κεντρική πλατεία Ηρακλείου), και έξω από ένα κατάστημα με σταματάει μια ομάδα αστυνομικών για έλεγχο. Τους εξηγώ τι έχει προηγηθεί και με αφήνουν. Περπατάω ΔΕΚΑ (10) μέτρα, στρίβω σε ένα δρομάκι και έρχεται ένας αστυνομικός και μου ζητάει να του ανοίξω το τσαντάκι μου. Του εξηγώ τι έχει προηγηθείχ2 και με γυρνάει στους άλλους να το επιβεβαιώσει. Με αφήνουν. Κατεβαίνω στο πάρκο Θεοτοκοπούλου (κεντρικότερο πάρκο στο Ηράκλειο) και βγαίνοντας απ' το πάρκο με κατεύθυνση προς το λιμάνι (αρχικό πλάνο εξόδου) περνάω από μια διμοιρία. Με σταματάει ένας αστυνομικός, και μου ζητάει έλεγχο. Του εξηγώ τι έχει προηγηθείχ3 αλλά έπεσα σε δύσπιστο. Μου παίρνει την ταυτότητα, κάνει κάποια τηλεφωνήματα, και μετά από 15 λεπτά αναμονής και ανακριτικών ερωτήσεων δεύτερη φορά μέσα στην μέρα, με αφήνουν. Λέω, κάτσε να βγω σε κεντρικό φωτεινό δρόμο, γιατί έχει νυχτώσει και θα μπερδεύονται τα παιδιά, μαύρη η νύχτα μαυροφορεμένος και γω, καταλαβαίνετε. Βγαίνω στην 25ης Αυγούστου (κεντρικός πεζόδρομος που πάει από λιοντάρια στο λιμάνι). Η απόσταση που έχω διανύσει απ' την διμοιρία δεν υπερβαίνει τα ΤΡΙΑΝΤΑ (30) μέτρα. Μου παίζει τον φακό στα μούτρα ένας αστυνομικός από άλλη διμοιρία. Με ρωτάει που πηγαίνω. Του εξηγώ τι έχει προηγηθείχ4. Και μου λέει με το πιο ειρωνικό ύφος που μπορεί να έχει άνθρωπος ''Πήγαινε, θα σε σταματήσουν και πιο κάτω.''
Δεν ξέρω αν τελικά πρέπει να κρύβομαι απ' την αστυνομία κάθε φορά που βλέπω μπλε, ή να φοράω πιο χρωματιστά ρούχα.
Επίσης δεν ξέρω γιατί έλειψα κοντά στις τρεισήμισι ώρες απ' το σπίτι μου άσκοπα. Εγώ για ένα μισάωρο βάδην βγήκα.
Επίσης δεν ξέρω γιατί με ενόχλησε τόσο το περιβάλλον του τμήματος, και επίσης δεν ξέρω γιατί δεν ένιωθα ασφάλεια και υγεία εκεί μέσα.
Αλλά σύμφωνα με έναν αστυνόμο, από τους αρκετούς που είδα σήμερα, τι περίμενα μέρα που είναι...
Υ.Γ.: Η ντροπή δεν είναι δουλειά.